Niets is er weer!

Een paar weken geleden ging er iets mis, daarom was er werkelijk Niets op de domeinnaam www.winkelvanniets.nl te vinden. De website was tijdelijk uit de lucht. De oorzaak hiervan is ons eigen succes!

Doordat wij werkelijk Niets verkopen, komt er ook Niets binnen. Hierdoor kon er van onze gekoppelde bankrekening Niets afgeschreven worden voor de jaarlijkse kosten voor de domeinnaam. Dit zijn de enige kosten die we hebben. Omdat wij ons over Niets bekommerden – want dat is waar we ons graag voor inzetten – was dit aan ons ontgaan. Er was namelijk wel iets en dat zijn we niet gewend.

Gelukkig zijn we nou weer terug! Wij helpen u graag met Niets verder!

Hier is Niets!

Afgelopen periode hebben we er alles aan gedaan om niets af te ronden! En zie hier, de webshop is live! Nu kunnen we eindelijk ons volledige assortiment van niets aanbieden. Kijk lekker rond en als u niets kan vinden dan zijn we helemaal gelukkig! We sturen u graag met niets weg!

Lisa kreeg niets voor haar verjaardag

Door: Lisa Volgenoegen

Niets gekregen, wat een ervaring!

Wanneer mensen mij vragen wat ik graag wil met de verjaardag, zeg ik vaak dat niets ook goed is. Dit jaar had ik besloten dat ik voor mijn verjaardag écht niets wilde. Geen cadeaus, geen bloemen, geen frutsels of hebbedingen. Ik had het ook uitgesproken tegen mijn beste vriendin Sophie: “Ik heb alles al. Eerlijk, ik wil gewoon geen spullen meer. Gewoon een fijne dag, meer niet.” Ze knikte toen instemmend, een beetje mysterieus misschien. Ze had dit al vaker van me gehoord, maar ik dacht er verder niet over na.

Op mijn verjaardag werd ik wakker met zonlicht op mijn kussen, koffie met opgeschuimde havermelk, en een paar appjes van vrienden. Niets groots. Geen cadeau op de keukentafel. Geen bloemetje in de vaas. Toen Sophie die middag binnenstapte had ze inderdaad niets bij zich. Ze gaf geen cadeau, geen kaartje, geen koekjes of zelfgebakken taart zoals ze soms doet. Alleen haar brede lach en open armen.

Samen hebben we een geweldige middag gehad. De tuin zat vol mensen die ook waren gekomen. De lucht was helderblauw en de zon scheen heerlijk. Er werd gelachen alsof het een zomeravond in onze kindertijd was. Iemand had zijn gitaar meegebracht, en op een gegeven moment danste ik zelfs op blote voeten in het gras. Dat was lang geleden!

Maar ergens aan het begin van de avond, toen ik heel even alleen in de keuken stond om glazen bij te vullen, knaagde er iets kleins. Een kleine verbazing door het besef van: “Oh… echt niets?” Want Sophie en ik zijn al zo lang vriendinnen, dat ik bijna automatisch verwacht had dat ze toch nog iets zou geven. Een gek kaartje, een steen van het strand met een tekst erop, een gedicht op een servetje. Iets wat typisch van haar is. Maar nee, deze keer had ze mijn wens radicaal serieus genomen.

Later die avond, toen ik het toch niet laten kon en het terloops benoemde, moest ze hard lachen. “Jij zei toch dat je niets wilde!” zei ze, “En dit was de eerste keer dat ik dacht: nu doe ik het ook echt! Ik wilde het je echt geven, dat niets. Je wilde het zó graag!” En ineens moest ik ook lachen. Echt lachen.

Want ja, wat ik had gekregen was juist wat ik gevraagd had: Niets! Haha! En dat gaf me het besef dat ook niets iets kan zijn. Misschien zelfs wel het mooiste cadeau van allemaal.